ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เหตุการณ์สังหาร 4 อดีตรัฐมนตรี"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัดที่ 11: | บรรทัดที่ 11: | ||
เหตุการณ์สังหาร 4 อดีต[[รัฐมนตรี]]เกิดขึ้นเมื่อวันที่ [[4 มีนาคม พ.ศ.2492]] ในท้องที่เขตบางเขน ระหว่างกิโลเมตรที่ 14 –15 ถนนพหลโยธิน อดีตรัฐมนตรีทั้ง 4 คนได้แก่ [[ทองอินทร์ ภูริพัฒน์|นายทองอินทร์ ภูริพัฒน์]], [[ถวิล อุดล|นายถวิล อุดล]], [[จำลอง ดาวเรือง|นายจำลอง ดาวเรือง]] และ[[ทองเปลว ชลภูมิ์|นายทองเปลว ชลภูมิ์]]<ref>ทองอินทร์ ภูริพัฒน์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดอุบลราชธานี, ถวิล อุดล เป็นอดีตสมาชิก สภาผู้แทนราษฎรจังหวัดร้อยเอ็ด, จำลอง ดาวเรือง เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดมหาสารคาม และ ทองเปลว ชลภูมิ์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดปราจีนบุรี ทั้งสี่คนนี้เป็นรัฐมนตรีหลายสมัยในหลายรัฐบาลในระหว่าง พ.ศ. 2487–2490. </ref> | เหตุการณ์สังหาร 4 อดีต[[รัฐมนตรี]]เกิดขึ้นเมื่อวันที่ [[4 มีนาคม พ.ศ.2492]] ในท้องที่เขตบางเขน ระหว่างกิโลเมตรที่ 14 –15 ถนนพหลโยธิน อดีตรัฐมนตรีทั้ง 4 คนได้แก่ [[ทองอินทร์ ภูริพัฒน์|นายทองอินทร์ ภูริพัฒน์]], [[ถวิล อุดล|นายถวิล อุดล]], [[จำลอง ดาวเรือง|นายจำลอง ดาวเรือง]] และ[[ทองเปลว ชลภูมิ์|นายทองเปลว ชลภูมิ์]]<ref>ทองอินทร์ ภูริพัฒน์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดอุบลราชธานี, ถวิล อุดล เป็นอดีตสมาชิก สภาผู้แทนราษฎรจังหวัดร้อยเอ็ด, จำลอง ดาวเรือง เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดมหาสารคาม และ ทองเปลว ชลภูมิ์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดปราจีนบุรี ทั้งสี่คนนี้เป็นรัฐมนตรีหลายสมัยในหลายรัฐบาลในระหว่าง พ.ศ. 2487–2490. </ref> | ||
กลุ่มการเมืองไทยหลังสงครามโลกครั้งที่สองอาจแบ่งออกได้เป็นสามกลุ่มคือ [[กลุ่มทหารและอำนาจนิยม]] [[กลุ่มอนุรักษ์นิยม]] และ[[กลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยม]] กลุ่มทหารและ[[อำนาจนิยม]] นำโดย[[จอมพล ป. พิบูลสงคราม]] และกลุ่มที่รวมตัวกันเป็น[[คณะรัฐประหาร พ.ศ. 2490]] ซึ่งนำโดย[[ผิน ชุณหะวัน|พลโทผิน ชุณหะวัน]] ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง กลุ่มนี้จะเสียอำนาจและลดบทบาทลงก่อนที่จะกลับมามีอำนาจอีกครั้งหนึ่งหลังการรัฐประหาร พ.ศ. 2490 | กลุ่มการเมืองไทยหลังสงครามโลกครั้งที่สองอาจแบ่งออกได้เป็นสามกลุ่มคือ [[กลุ่มทหารและอำนาจนิยม]] [[กลุ่มอนุรักษ์นิยม]] และ[[กลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยม]] กลุ่มทหารและ[[อำนาจนิยม]] นำโดย[[แปลก พิบูลสงคราม|จอมพล ป. พิบูลสงคราม]] และกลุ่มที่รวมตัวกันเป็น[[คณะรัฐประหาร พ.ศ. 2490]] ซึ่งนำโดย[[ผิน ชุณหะวัน|พลโทผิน ชุณหะวัน]] ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง กลุ่มนี้จะเสียอำนาจและลดบทบาทลงก่อนที่จะกลับมามีอำนาจอีกครั้งหนึ่งหลังการรัฐประหาร พ.ศ. 2490 | ||
กลุ่มอนุรักษ์นิยมเป็นกลุ่มนิยมเจ้าและขุนนางเก่า มีผู้นำคนสำคัญเช่น [[ควง อภัยวงศ์]], [[เสนีย์ ปราโมช]] และ[[คึกฤทธิ์ ปราโมช]] กลุ่มนี้มี[[พรรคการเมือง]]ของตนเองคือ [[พรรคประชาธิปไตย]] และ[[พรรคก้าวหน้า]] ก่อนที่ใน พ.ศ.2489 จะรวมตัวกันตั้งเป็น[[ประชาธิปัตย์|พรรคประชาธิปัตย์]] กลุ่มอนุรักษ์นิยมจะมีบทบาททางการเมืองในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ในระหว่าง พ.ศ. 2488–2490 นั้นกลุ่มที่มีบทบาทมากกว่าคือกลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยม | กลุ่มอนุรักษ์นิยมเป็นกลุ่มนิยมเจ้าและขุนนางเก่า มีผู้นำคนสำคัญเช่น [[ควง อภัยวงศ์]], [[เสนีย์ ปราโมช]] และ[[คึกฤทธิ์ ปราโมช]] กลุ่มนี้มี[[พรรคการเมือง]]ของตนเองคือ [[พรรคประชาธิปไตย]] และ[[พรรคก้าวหน้า]] ก่อนที่ใน พ.ศ.2489 จะรวมตัวกันตั้งเป็น[[ประชาธิปัตย์|พรรคประชาธิปัตย์]] กลุ่มอนุรักษ์นิยมจะมีบทบาททางการเมืองในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ในระหว่าง พ.ศ. 2488–2490 นั้นกลุ่มที่มีบทบาทมากกว่าคือกลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยม | ||
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 16:20, 16 สิงหาคม 2556
ผู้เรียบเรียง สุวัสดี โภชน์พันธุ์
ผู้ทรงคุณวุฒิประจำบทความ รองศาสตราจารย์นรนิติ เศรษฐบุตร และ รองศาสตราจารย์ ดร.นิยม รัฐอมฤต
เหตุการณ์สังหาร 4 อดีตรัฐมนตรี
เหตุการณ์สังหาร 4 อดีตรัฐมนตรีเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 มีนาคม พ.ศ.2492 ในท้องที่เขตบางเขน ระหว่างกิโลเมตรที่ 14 –15 ถนนพหลโยธิน อดีตรัฐมนตรีทั้ง 4 คนได้แก่ นายทองอินทร์ ภูริพัฒน์, นายถวิล อุดล, นายจำลอง ดาวเรือง และนายทองเปลว ชลภูมิ์[1]
กลุ่มการเมืองไทยหลังสงครามโลกครั้งที่สองอาจแบ่งออกได้เป็นสามกลุ่มคือ กลุ่มทหารและอำนาจนิยม กลุ่มอนุรักษ์นิยม และกลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยม กลุ่มทหารและอำนาจนิยม นำโดยจอมพล ป. พิบูลสงคราม และกลุ่มที่รวมตัวกันเป็นคณะรัฐประหาร พ.ศ. 2490 ซึ่งนำโดยพลโทผิน ชุณหะวัน ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง กลุ่มนี้จะเสียอำนาจและลดบทบาทลงก่อนที่จะกลับมามีอำนาจอีกครั้งหนึ่งหลังการรัฐประหาร พ.ศ. 2490
กลุ่มอนุรักษ์นิยมเป็นกลุ่มนิยมเจ้าและขุนนางเก่า มีผู้นำคนสำคัญเช่น ควง อภัยวงศ์, เสนีย์ ปราโมช และคึกฤทธิ์ ปราโมช กลุ่มนี้มีพรรคการเมืองของตนเองคือ พรรคประชาธิปไตย และพรรคก้าวหน้า ก่อนที่ใน พ.ศ.2489 จะรวมตัวกันตั้งเป็นพรรคประชาธิปัตย์ กลุ่มอนุรักษ์นิยมจะมีบทบาททางการเมืองในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ในระหว่าง พ.ศ. 2488–2490 นั้นกลุ่มที่มีบทบาทมากกว่าคือกลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยม
กลุ่มเสรีนิยมและสังคมนิยมเป็นการรวมตัวอย่างหลวมๆ ของกลุ่มที่สนับสนุนนายปรีดี พนมยงค์ และโดยมากเคยร่วมงานกันในกลุ่มเสรีไทยสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ได้แก่ กลุ่มข้าราชการพลเรือน ทหารเรือ ผู้ประกอบการและนักธุรกิจเอกชน ซึ่งรวมตัวกันอยู่ในพรรคแนวร่วมรัฐธรรมนูญซึ่งมี พล.ร.ต.ถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ เป็นผู้นำ และกลุ่มของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากพรรคสหชีพซึ่งส่วนใหญ่มาจากภาคอีสาน ซึ่งนายทองอินทร์ ภูริพัฒน์, นายถวิล อุดล, นายจำลอง ดาวเรือง ก็เป็นแกนนำคนสำคัญของพรรคสหชีพ นายทองอินทร์ได้เป็นรัฐมนตรีครั้งแรกใน พ.ศ. 2487 ส่วนคนอื่นๆ ได้เป็นรัฐมนตรีในระหว่าง พ.ศ. 2488–2490
ในวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ.2490 พลโทผิน ชุณหะวัน และพวกก็ทำรัฐประหารยึดอำนาจจากรัฐบาล พล.ร.ต.ถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ ทำให้กลุ่มทหารและอำนาจนิยมกลับคืนสู่อำนาจอีกครั้งหนึ่ง ในระยะแรกคณะรัฐประหารเชิญนายควง อภัยวงศ์ มาเป็นนายกรัฐมนตรีและจัดตั้งรัฐบาล ก่อนที่จะจี้ให้นายควงลาออกแล้วเชิญ จอมพล ป. พิบูลสงคราม มาเป็นนายกรัฐมนตรี
คณะรัฐประหารได้เฝ้าติดตามและกวาดล้างศัตรูทางการเมืองของตน ตั้งแต่เดือนธันวาคม พ.ศ. 2490 เป็นต้นมา รัฐบาลจอมพล ป. ได้จับกุมบุคคลจำนวนมากในข้อหาต่างๆ กัน บุคคลส่วนใหญ่ที่ถูกจับกุมเป็นอดีตรัฐมนตรีในรัฐบาลถวัลย์และกลุ่มผู้สนับสนุนปรีดี ในช่วงเวลานั้น ทองอินทร์ถูกจับกุมในข้อหามีอาวุธไว้ในครอบครอง ทองเปลวถูกจับกุมในข้อหาฉ้อราษฎร์บังหลวง ส่วนถวิลถูกจับกุมในข้อหาทุจริตเงินเสรีไทย แต่ที่สุดก็ถูกปล่อยตัวไป
ในช่วง พ.ศ. 2491 ทองอินทร์และถวิล ก็ถูกจับกุมในข้อหากบฏแบ่งแยกดินแดนอีสาน ส่วนจำลองถูกจับกุมในข้อหาคอมมิวนิสต์ แต่ที่สุดก็ถูกปล่อยตัวเพราะไม่มีหลักฐานในการกระทำผิด ขณะที่ทองเปลวถูกจับกุมในเหตุการณ์กบฏเสนาธิการ 1 ตุลาคม พ.ศ.2491 หลังออกจากที่คุมขังก็เดินทางไปลี้ภัยการเมืองที่ปีนัง
หลังเหตุการณ์กบฏวังหลวง 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2492 ซึ่งมี ปรีดี พนมยงค์ เป็นผู้นำรัฐบาลอาศัยเหตุการณ์ดังกล่าวเป็นข้ออ้างในการจับกุมและกวาดล้างศัตรูทางการเมืองอีกครั้งหนึ่ง ในครั้งนี้ดำเนินไปอย่างเข้มข้นกว่าที่ผ่านมา ทองอินทร์, ถวิล, และจำลอง ถูกจับกุมในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ ส่วนทองเปลวได้รับโทรเลขลวงจากรัฐบาลแจ้งว่าปฏิบัติการของปรีดีสำเร็จลุล่วงด้วยดีจึงเดินทางโดยเครื่องบินเข้ามาในประเทศไทยและถูกจับกุมตัวในวันที่ 1 มีนาคม ระหว่างที่ถูกควบคุมตัวในข้อหากบฏ 4 อดีตรัฐมนตรีถูกข่มขู่และกระทำทารุณกรรมจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตลอดจนการสร้างพยานหลักฐานเท็จขึ้นเพื่อให้รับสารภาพ
ในวันที่ 4 มีนาคม พ.ศ.2492 4 อดีตรัฐมนตรีซึ่งถูกคุมขังไว้ในที่ต่างๆ กันถูกนำตัวขึ้นรถเพื่อนำไปคุมขังที่สถานีตำรวจบางเขน ตำรวจที่ทำหน้าที่ควบคุม 4 อดีตรัฐมนตรีคือ พ.ต.อ.หลวงพิชิตสุรการ เมื่อมาถึงระหว่างกิโลเมตรที่ 14 –15 ถนนพหลโยธิน ตำรวจก็ลงมือสังหาร 4 อดีตรัฐมนตรีซึ่งถูกสวมกุญแจมือ กรมตำรวจอ้างว่าเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดจากโจรจีนมลายูบุกเข้าแย่งชิงนักโทษ ทำให้ 4 อดีตรัฐมนตรีถูกยิงตาย
อ้างอิง
- ↑ ทองอินทร์ ภูริพัฒน์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดอุบลราชธานี, ถวิล อุดล เป็นอดีตสมาชิก สภาผู้แทนราษฎรจังหวัดร้อยเอ็ด, จำลอง ดาวเรือง เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดมหาสารคาม และ ทองเปลว ชลภูมิ์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดปราจีนบุรี ทั้งสี่คนนี้เป็นรัฐมนตรีหลายสมัยในหลายรัฐบาลในระหว่าง พ.ศ. 2487–2490.
