ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กำเนิดราชบัณฑิตยสภา"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัดที่ 1: | บรรทัดที่ 1: | ||
พุทธศักราช ๒๔๖๙ | พุทธศักราช ๒๔๖๙ [[พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว]]ทรงมีพระราชประสงค์ว่า “สยามควรมีสมาคมแห่งความรู้ อย่างประเทศทางตะวันตก” จึงทรงบูรณาการภารกิจหน้าที่เกี่ยวกับการหอสมุดสำหรับพระนคร การวรรณคดีสโมสร การตรวจรักษาของโบราณ การพิพิธภัณฑสถานและการบำรุงวิชาช่างเข้าด้วยกันในองค์กรเดียวใช้ชื่อว่า “[[ราชบัณฑิตยสภา]]” โดยแปลงมาจากชื่อของกรมราชบัณฑิตย์ซึ่งแต่โบราณเป็นที่รวมผู้ทรงความรู้ แต่เวลานั้นมีฐานะเป็นแค่เพียงกรมเล็ก ๆในกระทรวงธรรมการ มีหน้าที่เพียงการรักษาพระไตรปิฎกและทำพิธีบางอย่าง | ||
ราชบัณฑิตยสภา แบ่งเป็น ๓ แผนก คือ | ราชบัณฑิตยสภา แบ่งเป็น ๓ แผนก คือ | ||
| บรรทัดที่ 9: | บรรทัดที่ 9: | ||
• แผนกศิลปากร จัดการบำรุงรักษาวิชาช่าง ทั้งจิตรกรรม สถาปัตยกรรมและดุริยางคศิลป | • แผนกศิลปากร จัดการบำรุงรักษาวิชาช่าง ทั้งจิตรกรรม สถาปัตยกรรมและดุริยางคศิลป | ||
ต่อมา[[รัฐบาล]]ยุคหลัง[[การเปลี่ยนแปลงการปกครอง]] เมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๔๗๕ ได้ยกเลิก[[ราชบัณฑิตยสภา]] และจัดตั้งหน่วยงานขึ้นมาใหม่ ๒ หน่วยงานคือ ราชบัณฑิตยสถาน และ กรมศิลปากร ทั้งนี้เพื่อให้มีบุคคลที่หลากหลายมากขึ้นเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง โดยราชบัณฑิตยสถาน เป็นสถาบันที่รวบรวมนักวิชาการสาขาต่าง ๆ ทำหน้าที่ติดต่อแลกเปลี่ยนความรู้กับองค์กรปราชญ์และสถาบันทางวิชาการอื่น ๆ ทั้งในประเทศและในต่างประเทศ เพื่อทำการค้นคว้า วิจัย ประมวลความรู้ออกเผยแพร่ให้ประชาชน ผู้สนใจได้นำไปศึกษาต่อ | |||
อาจกล่าวได้ว่าแม้จนทุกวันนี้ราชบัณฑิตยสถานยังคงสนองพระราชวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวในด้านการเป็นสมาคมด้านความรู้ สืบค้น สะสางชำระความรู้ใหม่ให้ยังประโยชน์แก่ปัจจุบัน | อาจกล่าวได้ว่าแม้จนทุกวันนี้ราชบัณฑิตยสถานยังคงสนองพระราชวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวในด้านการเป็นสมาคมด้านความรู้ สืบค้น สะสางชำระความรู้ใหม่ให้ยังประโยชน์แก่ปัจจุบัน | ||
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 14:56, 22 มกราคม 2559
พุทธศักราช ๒๔๖๙ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชประสงค์ว่า “สยามควรมีสมาคมแห่งความรู้ อย่างประเทศทางตะวันตก” จึงทรงบูรณาการภารกิจหน้าที่เกี่ยวกับการหอสมุดสำหรับพระนคร การวรรณคดีสโมสร การตรวจรักษาของโบราณ การพิพิธภัณฑสถานและการบำรุงวิชาช่างเข้าด้วยกันในองค์กรเดียวใช้ชื่อว่า “ราชบัณฑิตยสภา” โดยแปลงมาจากชื่อของกรมราชบัณฑิตย์ซึ่งแต่โบราณเป็นที่รวมผู้ทรงความรู้ แต่เวลานั้นมีฐานะเป็นแค่เพียงกรมเล็ก ๆในกระทรวงธรรมการ มีหน้าที่เพียงการรักษาพระไตรปิฎกและทำพิธีบางอย่าง
ราชบัณฑิตยสภา แบ่งเป็น ๓ แผนก คือ
• แผนกวรรณคดี มีหน้าที่จัดการหอพระสมุดสำหรับพระนครและสอบสวนพิจารณาวิชาอักษรศาสตร์
• แผนกโบราณคดี จัดการพิพิธภัณฑสถาน ตรวจรักษาโบราณวัตถุสถาน และ
• แผนกศิลปากร จัดการบำรุงรักษาวิชาช่าง ทั้งจิตรกรรม สถาปัตยกรรมและดุริยางคศิลป
ต่อมารัฐบาลยุคหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๔๗๕ ได้ยกเลิกราชบัณฑิตยสภา และจัดตั้งหน่วยงานขึ้นมาใหม่ ๒ หน่วยงานคือ ราชบัณฑิตยสถาน และ กรมศิลปากร ทั้งนี้เพื่อให้มีบุคคลที่หลากหลายมากขึ้นเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง โดยราชบัณฑิตยสถาน เป็นสถาบันที่รวบรวมนักวิชาการสาขาต่าง ๆ ทำหน้าที่ติดต่อแลกเปลี่ยนความรู้กับองค์กรปราชญ์และสถาบันทางวิชาการอื่น ๆ ทั้งในประเทศและในต่างประเทศ เพื่อทำการค้นคว้า วิจัย ประมวลความรู้ออกเผยแพร่ให้ประชาชน ผู้สนใจได้นำไปศึกษาต่อ
อาจกล่าวได้ว่าแม้จนทุกวันนี้ราชบัณฑิตยสถานยังคงสนองพระราชวิสัยทัศน์อันกว้างไกลของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวในด้านการเป็นสมาคมด้านความรู้ สืบค้น สะสางชำระความรู้ใหม่ให้ยังประโยชน์แก่ปัจจุบัน
ที่มา
บทสารคดี “ปกเกล้าธรรมราชา” สารคดีเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่ในวโรกาสครบ ๑๒๐ ปี แห่งวันพระบรมราชสมภพและเป็นบุคคลสำคัญของโลก โดยองค์การการศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (UNESCO) ประจำปี ๒๕๕๖
