ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แปลงสินทรัพย์เป็นทุน"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
(ไม่แสดง 2 รุ่นระหว่างกลางโดยผู้ใช้คนเดียวกัน) | |||
บรรทัดที่ 1: | บรรทัดที่ 1: | ||
'''ผู้เรียบเรียง''' รศ.ดร.กมลชัย รัตนสกาววงศ์ | '''ผู้เรียบเรียง''' รศ.ดร.กมลชัย รัตนสกาววงศ์ | ||
---- | |||
'''ผู้ทรงคุณวุฒิประจำบทความ''' รศ.ดร.กำชัย จงจักรพันธ์ | |||
---- | ---- | ||
'''แปลงสินทรัพย์เป็นทุน''' | '''แปลงสินทรัพย์เป็นทุน''' เป็นนโยบายของ[[รัฐบาล]] [[ทักษิณ ชินวัตร|พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร]] ที่ต้องการช่วยเหลือประชาชนผู้ที่ไม่มีเงินทุนในการประกอบอาชีพ หากจะไปกู้เงินจากสถาบันการเงินก็ไม่มีหลักทรัพย์ เช่น โฉนดที่ดิน ที่จะไปจดทะเบียนจำนองเป็นประกันได้ จึงต้องกู้ยืมเงินจากนายทุนที่ปล่อยเงินกู้นอกระบบโดยคิดอัตราดอกเบี้ยสูงกว่าที่กฎหมายกำหนดซึ่งผิด[[กฎหมาย]] และต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้มีอิทธิพลผู้เป็นนายทุนผู้ให้กู้ยืมเงิน | ||
รัฐบาลจึงมีแนวคิดว่าให้ประชาชนผู้ไม่มีเงินทุนและไม่มีหลักทรัพย์ดังกล่าว แต่มีสินทรัพย์อย่างอื่น หรือสิทธิอื่นใดอันจะอยู่ในวิสัยที่จะทำให้เป็นหลักทรัพย์ทำนองเดียวกับอสังหาริมทรัพย์ที่มีโฉนดที่ดิน ตัวอย่างเช่น สิทธิในการได้รับอนุญาตให้วางของจำหน่ายบนบาทวิถี สิทธิในการเช่าแผงลอยในตลาดจตุจักรหรือตลาดทั่วไป โดยนำสิทธิดังกล่าวมาจดทะเบียนจำนองไว้กับสถาบันการเงินเพื่อจะได้นำเงินกู้ไปเป็นทุนประกอบอาชีพ แต่ติดขัดในปัญหาข้อกฎหมายหลายประการ เช่น การยอมรับสิทธินั้นตามกฎหมาย การขายทอดตลาดสิทธิโดยการบังคับจำนอง เป็นต้น | |||
[[หมวดหมู่:สารานุกรมการเมืองไทย|ป]] |
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 13:17, 28 พฤษภาคม 2555
ผู้เรียบเรียง รศ.ดร.กมลชัย รัตนสกาววงศ์
ผู้ทรงคุณวุฒิประจำบทความ รศ.ดร.กำชัย จงจักรพันธ์
แปลงสินทรัพย์เป็นทุน เป็นนโยบายของรัฐบาล พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร ที่ต้องการช่วยเหลือประชาชนผู้ที่ไม่มีเงินทุนในการประกอบอาชีพ หากจะไปกู้เงินจากสถาบันการเงินก็ไม่มีหลักทรัพย์ เช่น โฉนดที่ดิน ที่จะไปจดทะเบียนจำนองเป็นประกันได้ จึงต้องกู้ยืมเงินจากนายทุนที่ปล่อยเงินกู้นอกระบบโดยคิดอัตราดอกเบี้ยสูงกว่าที่กฎหมายกำหนดซึ่งผิดกฎหมาย และต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของผู้มีอิทธิพลผู้เป็นนายทุนผู้ให้กู้ยืมเงิน
รัฐบาลจึงมีแนวคิดว่าให้ประชาชนผู้ไม่มีเงินทุนและไม่มีหลักทรัพย์ดังกล่าว แต่มีสินทรัพย์อย่างอื่น หรือสิทธิอื่นใดอันจะอยู่ในวิสัยที่จะทำให้เป็นหลักทรัพย์ทำนองเดียวกับอสังหาริมทรัพย์ที่มีโฉนดที่ดิน ตัวอย่างเช่น สิทธิในการได้รับอนุญาตให้วางของจำหน่ายบนบาทวิถี สิทธิในการเช่าแผงลอยในตลาดจตุจักรหรือตลาดทั่วไป โดยนำสิทธิดังกล่าวมาจดทะเบียนจำนองไว้กับสถาบันการเงินเพื่อจะได้นำเงินกู้ไปเป็นทุนประกอบอาชีพ แต่ติดขัดในปัญหาข้อกฎหมายหลายประการ เช่น การยอมรับสิทธินั้นตามกฎหมาย การขายทอดตลาดสิทธิโดยการบังคับจำนอง เป็นต้น