ผลต่างระหว่างรุ่นของ "องค์ประกอบและที่มาของการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ"
ล องค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น [[องค์ประกอบและ... |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| (ไม่แสดง 1 รุ่นระหว่างกลางโดยผู้ใช้คนเดียวกัน) | |||
| บรรทัดที่ 9: | บรรทัดที่ 9: | ||
== องค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ == | == องค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ == | ||
เนื่องจาก[[สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ]]เป็นองค์กร[[การมีส่วนร่วมของประชาชน]]ทุกภาคส่วน ดังนั้น มาตรา 5 แห่ง[[พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พ.ศ. 2543]] กำหนดให้สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ประกอบด้วย สมาชิกจำนวน 99 คน ซึ่งได้รับเลือกจากบุคคลที่เป็นตัวแทนองค์กรของกลุ่มในภาคเศรษฐกิจ และกลุ่มในภาคสังคม ฐานทรัพยากร และผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งเป็นกลุ่มตาม[[แนวนโยบายพื้นฐาน]]แห่งรัฐตาม[[รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540]] ตามจำนวนที่กำหนดไว้ในบัญชีท้ายพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พ.ศ. 2543<ref>พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พ.ศ. 2543 มาตรา 5. </ref> ดังนี้ | |||
{| border="0" align="center" | {| border="0" align="center" | ||
| บรรทัดที่ 82: | บรรทัดที่ 82: | ||
== ที่มาของการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ == | == ที่มาของการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ == | ||
ในการพิจารณาร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับ ปี พ.ศ. 2543 ได้ปรับเปลี่ยนองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ หลายครั้งและหลายรูปแบบ โดยหากพิจารณากันอย่างถ่องแท้แล้ว จะเห็นว่าอยู่ในโครงสร้างเดียวกันตั้งแต่ร่าง[[พระราชบัญญัติฯ]] “ฉบับต้นแบบ” และ “ฉบับพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ” โดยโครงสร้างการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ | |||
มีองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน คือ 1) ภาคอาชีพและกิจกรรม 2) ภาคพื้นที่ และ 3) ภาคความรู้และภูมิปัญญา | มีองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน คือ 1) ภาคอาชีพและกิจกรรม 2) ภาคพื้นที่ และ 3) ภาคความรู้และภูมิปัญญา | ||
ทั้งนี้ สาระสำคัญเกี่ยวกับการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ ของพระราชบัญญัติฯ “ฉบับต้นแบบ” และ “ฉบับพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ” สรุปได้ดังนี้ | ทั้งนี้ สาระสำคัญเกี่ยวกับการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ ของพระราชบัญญัติฯ “ฉบับต้นแบบ” และ “ฉบับพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ” สรุปได้ดังนี้ | ||
(1) ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ “ฉบับต้นแบบ” | '''(1) ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ “ฉบับต้นแบบ”''' | ||
การพิจารณาองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ จากเจตนารมณ์ วิสัยทัศน์ และแนวความคิดที่สมาชิกมาจากองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน คือ 1) ภาคอาชีพและกิจกรรม 2) ภาคพื้นที่ และ 3) ภาคความรู้และภูมิปัญญา จำนวน 100 คน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนสภาพความเห็นและความต้องการในการกำหนดนโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมร่วมกับรัฐ และสะท้อนปัญหาเศรษฐกิจและสังคมจาก 3 ส่วน คือ | |||
1) จากผู้อยู่ในพื้นที่ซึ่งจะสะท้อนปัญหาเชิงทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และปัญหาทางสังคมอย่างชัดเจน | |||
2) จากผู้อยู่ในอาชีพและกิจกรรม จะสะท้อนปัญหาทางเศรษฐกิจในเชิงปฏิบัติการ และ | |||
3) จากกลุ่มผู้ทรงความรู้และภูมิปัญญา ซึ่งกลุ่มนี้จะทำให้การมองภาพในลักษณะแยกส่วนได้หันกลับมาพิจารณาอย่างเป็นองค์รวม | |||
หลักในการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ ดังกล่าว มีความครบถ้วนตรงตามเจตนารมณ์ คือ หลากหลายและครอบคลุม สามารถสะท้อนความคิดเห็นและปัญหาได้ แต่หลังจากการหารือในแนวกว้างและลึก แล้วกลับมาวิเคราะห์อีกครั้ง สรุปได้ว่า แนวความคิดนี้ครอบคลุมแต่อาจไม่ครบถ้วน เพราะมีความซ้อนทับ (Over Lap) กันในระหว่าง 3 กลุ่ม กล่าวคือ การสรรหามาจาก 3 กลุ่มนี้ อาจจะได้บุคคลในอาชีพและประสบการณ์เดียว พื้นที่เดียวกันก็ได้ ซึ่งจะทำให้ความหลากหลายของการสะท้อนปัญหาลดลง และการกำหนดผู้แทนอาชีพยังไม่ได้ยึดหลักเกณฑ์สากลที่จะสามารถใช้อธิบายความหลากหลาย ครอบคลุม และครบถ้วน ทางเศรษฐกิจและสังคมได้ การปรับเปลี่ยนจึงเกิดขึ้นใน “ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ ของรัฐบาล” และ “ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ ฉบับ[[สภาผู้แทนราษฎร]]” ซึ่งอาชีพและกิจกรรมทางสังคมได้ปรากฎชัดเจนและลงลึก แต่ขาดการพิจาณาในเชิงภาคพื้นที่ และความรู้และภูมิปัญญา ซึ่งในการพิจารณาใน[[คณะกรรมาธิการ]]ของ[[วุฒิสภา]]ก็ได้ปรับปรุงเพื่อแก้ไขปัญหาความทับซ้อน | |||
'''(2) พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ''' | |||
(2) พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ | |||
พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ พ.ศ. 2543 ได้กำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ | พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ พ.ศ. 2543 ได้กำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ | ||
| บรรทัดที่ 100: | บรรทัดที่ 106: | ||
ใน 2 ส่วน ไว้อย่างชัดเจน คือ ส่วนของภาคเศรษฐกิจ ซึ่งหมายถึงผู้แทนภาคการผลิต และผู้แทนภาค กลุ่มในภาคสังคม ฐานทรัพยากร และผู้ทรงความรู้และปัญญา โดยผู้แทนของทั้งสองภาคได้กำหนดให้ครอบคลุมเชิงพื้นที่อย่างหลวม ๆ ครอบคลุมเชิงลึกในภาคเศรษฐกิจ (ภาคการผลิต) คือ ทั้งในส่วนของแรงงานขนาดการผลิต เป็นต้น<ref>สำนักงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. กรุงเทพฯ : เพชรรุ่งการพิมพ์ จำกัด, 2544. หน้า 46 – 47.</ref> | ใน 2 ส่วน ไว้อย่างชัดเจน คือ ส่วนของภาคเศรษฐกิจ ซึ่งหมายถึงผู้แทนภาคการผลิต และผู้แทนภาค กลุ่มในภาคสังคม ฐานทรัพยากร และผู้ทรงความรู้และปัญญา โดยผู้แทนของทั้งสองภาคได้กำหนดให้ครอบคลุมเชิงพื้นที่อย่างหลวม ๆ ครอบคลุมเชิงลึกในภาคเศรษฐกิจ (ภาคการผลิต) คือ ทั้งในส่วนของแรงงานขนาดการผลิต เป็นต้น<ref>สำนักงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. กรุงเทพฯ : เพชรรุ่งการพิมพ์ จำกัด, 2544. หน้า 46 – 47.</ref> | ||
ทั้งนี้ การกำหนดจำนวนของสมาชิกสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติทั้งในภาพรวม และในแต่ละกลุ่มนั้น | ทั้งนี้ การกำหนดจำนวนของสมาชิกสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติทั้งในภาพรวม และในแต่ละกลุ่มนั้น ใน[[การดำเนินการสรรหาสมาชิกสภาที่ปรึกษาฯ]] กฎหมายได้กำหนดให้ต้องคำนึงถึงการกระจายบุคคลซึ่งเป็นตัวแทนไปตามภาค อาชีพ เพศ และขนาดของกิจการ โดยในกลุ่มการผลิตด้านการเกษตรจะต้องให้ได้สมาชิกซึ่งเป็นตัวแทนจากเกษตรกรรายย่อยไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่ง ในกลุ่มการผลิตด้านการอุตสาหกรรมต้องคำนึงถึงการกระจายบุคคล ซึ่งเป็นสมาชิกจากอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ อุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม และลูกจ้าง และในกลุ่มการผลิตด้านการบริการจะต้องให้ได้สมาชิกซึ่งเป็นตัวแทนจากผู้ค้าอิสระหรือผู้ประกอบกิจการด้วยตนเองรายย่อยไม่น้อยกว่าหนึ่งในสาม เพื่อกระจายสมาชิกสภาที่ปรึกษาฯ ให้ครอบคลุมกลุ่มต่างๆ ในขนาดที่เหมาะสม อันจะก่อให้เกิดความหลากหลายทางความคิด คำนึงถึงประสิทธิภาพสูงสุด และไม่ใหญ่โตเกินไป | ||
== ที่มา == | == ที่มา == | ||
| บรรทัดที่ 119: | บรรทัดที่ 125: | ||
<references/> | <references/> | ||
[[หมวดหมู่:องค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ]] | [[หมวดหมู่:องค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ]] | ||
[[หมวดหมู่:วัชรา ไชยสาร]] | |||
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 09:49, 5 ตุลาคม 2554
ผู้เรียบเรียง วัชรา ไชยสาร
ผู้ทรงคุณวุฒิประจำบทความ พรรณราย ขันธกิจ
องค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
เนื่องจากสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติเป็นองค์กรการมีส่วนร่วมของประชาชนทุกภาคส่วน ดังนั้น มาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พ.ศ. 2543 กำหนดให้สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ประกอบด้วย สมาชิกจำนวน 99 คน ซึ่งได้รับเลือกจากบุคคลที่เป็นตัวแทนองค์กรของกลุ่มในภาคเศรษฐกิจ และกลุ่มในภาคสังคม ฐานทรัพยากร และผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งเป็นกลุ่มตามแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ตามจำนวนที่กำหนดไว้ในบัญชีท้ายพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ พ.ศ. 2543[1] ดังนี้
| 1. กลุ่มในภาคเศรษฐกิจ | จำนวน 50 คน |
|---|---|
| ประกอบด้วยผู้แทนจากภาคการผลิตหลักของประเทศ ได้แก่ | |
| 1. การผลิตด้านการเกษตร | จำนวน 16 คน |
| 2. การผลิตด้านการอุตสาหกรรม | จำนวน 17 คน |
| 3. การผลิตด้านการบริการ | จำนวน 17 คน |
| 2. กลุ่มในภาคสังคม ฐานทรัพยากร และผู้ทรงคุณวุฒิ | จำนวน 49 คน |
| กลุ่มในภาคสังคม | จำนวน 19 คน |
| (1) การพัฒนาชุมชน | จำนวน 2 คน |
| (2) การสาธารณสุข | จำนวน 2 คน |
| (3) การศึกษา ศิลปะ วัฒนธรรมและศาสนา | จำนวน 4 คน |
| (4) การพัฒนาและสงเคราะห์คนพิการ | จำนวน 2 คน |
| (5) การพัฒนาเด็ก เยาวชน สตรีและผู้สูงอายุ | จำนวน 4 คน |
| (6) การพัฒนาแรงงาน | จำนวน 4 คน |
| (7) การคุ้มครองผู้บริโภค | จำนวน 1 คน |
| กลุ่มในภาคฐานทรัพยากร | จำนวน 16 คน |
| (8) ฐานทรัพยากร เช่น ที่ดิน ป่าไม้ แหล่งน้ำ ลุ่มน้ำทะเล อากาศ หรือความหลากหลายทางชีวภาพ | จำนวน 10 คน |
| (9) การพัฒนาระบบการเกษตร | จำนวน 4 คน |
| (10) การพัฒนาระบบการอุตสาหกรรม | จำนวน 1 คน |
| (11) การพัฒนาระบบการบริการ | จำนวน 1 คน |
| กลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ | จำนวน 14 คน |
ที่มาของการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
ในการพิจารณาร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับ ปี พ.ศ. 2543 ได้ปรับเปลี่ยนองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ หลายครั้งและหลายรูปแบบ โดยหากพิจารณากันอย่างถ่องแท้แล้ว จะเห็นว่าอยู่ในโครงสร้างเดียวกันตั้งแต่ร่างพระราชบัญญัติฯ “ฉบับต้นแบบ” และ “ฉบับพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ” โดยโครงสร้างการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ
มีองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน คือ 1) ภาคอาชีพและกิจกรรม 2) ภาคพื้นที่ และ 3) ภาคความรู้และภูมิปัญญา
ทั้งนี้ สาระสำคัญเกี่ยวกับการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ ของพระราชบัญญัติฯ “ฉบับต้นแบบ” และ “ฉบับพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ” สรุปได้ดังนี้
(1) ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ “ฉบับต้นแบบ”
การพิจารณาองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ จากเจตนารมณ์ วิสัยทัศน์ และแนวความคิดที่สมาชิกมาจากองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน คือ 1) ภาคอาชีพและกิจกรรม 2) ภาคพื้นที่ และ 3) ภาคความรู้และภูมิปัญญา จำนวน 100 คน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนสภาพความเห็นและความต้องการในการกำหนดนโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมร่วมกับรัฐ และสะท้อนปัญหาเศรษฐกิจและสังคมจาก 3 ส่วน คือ
1) จากผู้อยู่ในพื้นที่ซึ่งจะสะท้อนปัญหาเชิงทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และปัญหาทางสังคมอย่างชัดเจน
2) จากผู้อยู่ในอาชีพและกิจกรรม จะสะท้อนปัญหาทางเศรษฐกิจในเชิงปฏิบัติการ และ
3) จากกลุ่มผู้ทรงความรู้และภูมิปัญญา ซึ่งกลุ่มนี้จะทำให้การมองภาพในลักษณะแยกส่วนได้หันกลับมาพิจารณาอย่างเป็นองค์รวม
หลักในการกำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ ดังกล่าว มีความครบถ้วนตรงตามเจตนารมณ์ คือ หลากหลายและครอบคลุม สามารถสะท้อนความคิดเห็นและปัญหาได้ แต่หลังจากการหารือในแนวกว้างและลึก แล้วกลับมาวิเคราะห์อีกครั้ง สรุปได้ว่า แนวความคิดนี้ครอบคลุมแต่อาจไม่ครบถ้วน เพราะมีความซ้อนทับ (Over Lap) กันในระหว่าง 3 กลุ่ม กล่าวคือ การสรรหามาจาก 3 กลุ่มนี้ อาจจะได้บุคคลในอาชีพและประสบการณ์เดียว พื้นที่เดียวกันก็ได้ ซึ่งจะทำให้ความหลากหลายของการสะท้อนปัญหาลดลง และการกำหนดผู้แทนอาชีพยังไม่ได้ยึดหลักเกณฑ์สากลที่จะสามารถใช้อธิบายความหลากหลาย ครอบคลุม และครบถ้วน ทางเศรษฐกิจและสังคมได้ การปรับเปลี่ยนจึงเกิดขึ้นใน “ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ ของรัฐบาล” และ “ร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ ฉบับสภาผู้แทนราษฎร” ซึ่งอาชีพและกิจกรรมทางสังคมได้ปรากฎชัดเจนและลงลึก แต่ขาดการพิจาณาในเชิงภาคพื้นที่ และความรู้และภูมิปัญญา ซึ่งในการพิจารณาในคณะกรรมาธิการของวุฒิสภาก็ได้ปรับปรุงเพื่อแก้ไขปัญหาความทับซ้อน
(2) พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
พระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาฯ พ.ศ. 2543 ได้กำหนดองค์ประกอบของสภาที่ปรึกษาฯ
ใน 2 ส่วน ไว้อย่างชัดเจน คือ ส่วนของภาคเศรษฐกิจ ซึ่งหมายถึงผู้แทนภาคการผลิต และผู้แทนภาค กลุ่มในภาคสังคม ฐานทรัพยากร และผู้ทรงความรู้และปัญญา โดยผู้แทนของทั้งสองภาคได้กำหนดให้ครอบคลุมเชิงพื้นที่อย่างหลวม ๆ ครอบคลุมเชิงลึกในภาคเศรษฐกิจ (ภาคการผลิต) คือ ทั้งในส่วนของแรงงานขนาดการผลิต เป็นต้น[2]
ทั้งนี้ การกำหนดจำนวนของสมาชิกสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติทั้งในภาพรวม และในแต่ละกลุ่มนั้น ในการดำเนินการสรรหาสมาชิกสภาที่ปรึกษาฯ กฎหมายได้กำหนดให้ต้องคำนึงถึงการกระจายบุคคลซึ่งเป็นตัวแทนไปตามภาค อาชีพ เพศ และขนาดของกิจการ โดยในกลุ่มการผลิตด้านการเกษตรจะต้องให้ได้สมาชิกซึ่งเป็นตัวแทนจากเกษตรกรรายย่อยไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่ง ในกลุ่มการผลิตด้านการอุตสาหกรรมต้องคำนึงถึงการกระจายบุคคล ซึ่งเป็นสมาชิกจากอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ อุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดย่อม และลูกจ้าง และในกลุ่มการผลิตด้านการบริการจะต้องให้ได้สมาชิกซึ่งเป็นตัวแทนจากผู้ค้าอิสระหรือผู้ประกอบกิจการด้วยตนเองรายย่อยไม่น้อยกว่าหนึ่งในสาม เพื่อกระจายสมาชิกสภาที่ปรึกษาฯ ให้ครอบคลุมกลุ่มต่างๆ ในขนาดที่เหมาะสม อันจะก่อให้เกิดความหลากหลายทางความคิด คำนึงถึงประสิทธิภาพสูงสุด และไม่ใหญ่โตเกินไป
ที่มา
พรรณราย ขันธกิจ. การวางยุทธวิธี และกระบวนการจัดตั้งสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ จนถึงการจัดทำร่างพระราชบัญญัติสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. เอกสารผลงานลำดับที่ 1 เพื่อเสนอพิจารณาให้ดำรงตำแหน่ง เจ้าหน้าที่วิเคราะห์นโยบายและแผน ระดับ 10 (ชช.) ที่ปรึกษากลุ่มงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ กรุงเทพฯ 2543.
พรรณราย ขันธกิจ. บทบาทและหน้าที่ขององค์กรสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. นนทบุรี : สถาบันพระปกเกล้า, 2548
พรรณราย ขันธกิจ. สารานุกรมสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. นนทบุรี : สถาบัน พระปกเกล้า , 2552.
สำนักงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ : องค์กรสะท้อนปัญหา ... จากประชาสู่รัฐ. กรุงเทพฯ : บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่งจำกัด (มหาชน), 2552.
ดูเพิ่มเติม
www.nesac.go.th/
