ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ใบสั่ง"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัดที่ 6: | บรรทัดที่ 6: | ||
“ใบสั่ง” | “ใบสั่ง” เป็นคำพังเพยที่ล้อเลียนกระทบกระเทียบเปรียบเปรยการปฏิบัติหน้าที่ของ[[สมาชิกสภานิติบัญญัติ ]] (สภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา) ของไทยที่ไม่เป็นไปตามหลักการอิสระเสรีใน[[การออกเสียงลงมติ]]ของสมาชิกตามหลักการ[[ประชาธิปไตย]] หากแต่ออกเสียง[[ลงมติ]]ไปตามความประสงค์ของผู้มีอำนาจและอิทธิพลเหนือเสียงส่วนใหญ่ของสภานั้น | ||
คำ “ใบสั่ง” | คำ “ใบสั่ง” มีที่มาจากการปฏิบัติงานทางการเมืองของ[[นักการเมือง]]ไทยในอดีต ตั้งแต่เปลี่ยนแปลงทางการเมืองเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ซึ่ง[[นายกรัฐมนตรี]]ที่มีอำนาจและอิทธิพลและเป็น[[หัวหน้าพรรค]]การเมืองที่มีเสียงข้างมากใน[[สภาผู้แทนราษฎร]]มักใช้อำนาจและอิทธิพลในการสั่งการโดยตรงและโดยอ้อมให้สมาชิกสภาในสังกัดพรรคการเมืองของตน (หรือพรรคการเมืองอื่นในบางกรณี) ในสภาผู้แทนราษฎรให้ออกเสียงไปตามความประสงค์ของผู้มีอำนาจนั้น ซึ่งเรียกว่า “ออกเสียงตามใบสั่ง” หรือ “ใบสั่ง” นั่นเอง | ||
คำ “ใบสั่ง” | คำ “ใบสั่ง” ได้มีการนำไปใช้กับการ[[ออกเสียง]]ใน[[วุฒิสภา]]ที่สมาชิกมาจากการแต่งตั้งซึ่ง[[รัฐธรรมนูญ]]ในสมัยนั้น ๆ ให้อำนาจนายกรัฐมนตรีในการรับสนองพระบรมราชโองการของ[[พระมหากษัตริย์]]ในการลงพระปรมาภิไธยแต่งตั้งสมาชิกวุฒิสภา ส่วนใหญ่นายกรัฐมนตรีในสมัยนั้นมักแต่งตั้งข้าราชการประจำ (ทั้งทหารและพลเรือน) พนักงาน[[รัฐวิสาหกิจ]] ข้าราชการบำนาญ นักธุรกิจ และบุคคลอื่นที่ตนไว้วางใจและควบคุมได้ให้ดำรงตำแหน่ง[[สมาชิกวุฒิสภา ]] ทำให้การลงมติใด ๆ ของสมาชิกวุฒิสภามักเป็นไปตาม “ใบสั่ง” ของนายกรัฐมนตรีผู้นั้น รวมทั้งวุฒิสภาที่มาจากการเลือกตั้งตาม[[รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ]] ซึ่งถ้าการลงมติของวุฒิสภาเรื่องใดก็ตามที่ไม่เป็นไปตามหลักการอิสระเสรีตามหลักประชาธิปไตย หากแต่ออกเสียงลงมติไปตามความประสงค์ของนักการเมืองที่มีอำนาจและอิทธิพลเหนือสมาชิกวุฒิสภาส่วนใหญ่แล้ว ก็เรียกเปรียบเปรยว่าเป็นการออกเสียงตาม “ใบสั่ง” ของผู้มีอำนาจนั้น | ||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:26, 7 กันยายน 2553
ผู้เรียบเรียง รศ.ดร.ปรีชา หงษ์ไกรเลิศ
ใบสั่ง
“ใบสั่ง” เป็นคำพังเพยที่ล้อเลียนกระทบกระเทียบเปรียบเปรยการปฏิบัติหน้าที่ของสมาชิกสภานิติบัญญัติ (สภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา) ของไทยที่ไม่เป็นไปตามหลักการอิสระเสรีในการออกเสียงลงมติของสมาชิกตามหลักการประชาธิปไตย หากแต่ออกเสียงลงมติไปตามความประสงค์ของผู้มีอำนาจและอิทธิพลเหนือเสียงส่วนใหญ่ของสภานั้น
คำ “ใบสั่ง” มีที่มาจากการปฏิบัติงานทางการเมืองของนักการเมืองไทยในอดีต ตั้งแต่เปลี่ยนแปลงทางการเมืองเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ซึ่งนายกรัฐมนตรีที่มีอำนาจและอิทธิพลและเป็นหัวหน้าพรรคการเมืองที่มีเสียงข้างมากในสภาผู้แทนราษฎรมักใช้อำนาจและอิทธิพลในการสั่งการโดยตรงและโดยอ้อมให้สมาชิกสภาในสังกัดพรรคการเมืองของตน (หรือพรรคการเมืองอื่นในบางกรณี) ในสภาผู้แทนราษฎรให้ออกเสียงไปตามความประสงค์ของผู้มีอำนาจนั้น ซึ่งเรียกว่า “ออกเสียงตามใบสั่ง” หรือ “ใบสั่ง” นั่นเอง
คำ “ใบสั่ง” ได้มีการนำไปใช้กับการออกเสียงในวุฒิสภาที่สมาชิกมาจากการแต่งตั้งซึ่งรัฐธรรมนูญในสมัยนั้น ๆ ให้อำนาจนายกรัฐมนตรีในการรับสนองพระบรมราชโองการของพระมหากษัตริย์ในการลงพระปรมาภิไธยแต่งตั้งสมาชิกวุฒิสภา ส่วนใหญ่นายกรัฐมนตรีในสมัยนั้นมักแต่งตั้งข้าราชการประจำ (ทั้งทหารและพลเรือน) พนักงานรัฐวิสาหกิจ ข้าราชการบำนาญ นักธุรกิจ และบุคคลอื่นที่ตนไว้วางใจและควบคุมได้ให้ดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภา ทำให้การลงมติใด ๆ ของสมาชิกวุฒิสภามักเป็นไปตาม “ใบสั่ง” ของนายกรัฐมนตรีผู้นั้น รวมทั้งวุฒิสภาที่มาจากการเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ซึ่งถ้าการลงมติของวุฒิสภาเรื่องใดก็ตามที่ไม่เป็นไปตามหลักการอิสระเสรีตามหลักประชาธิปไตย หากแต่ออกเสียงลงมติไปตามความประสงค์ของนักการเมืองที่มีอำนาจและอิทธิพลเหนือสมาชิกวุฒิสภาส่วนใหญ่แล้ว ก็เรียกเปรียบเปรยว่าเป็นการออกเสียงตาม “ใบสั่ง” ของผู้มีอำนาจนั้น
