ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ล้วงลูก"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
(ไม่แสดง 1 รุ่นระหว่างกลางโดยผู้ใช้คนเดียวกัน) | |||
บรรทัดที่ 1: | บรรทัดที่ 1: | ||
'''ผู้เรียบเรียง''' รศ.ดร.กมลชัย รัตนสกาววงศ์ | '''ผู้เรียบเรียง''' รศ.ดร.กมลชัย รัตนสกาววงศ์ | ||
---- | |||
'''ผู้ทรงคุณวุฒิประจำบทความ''' รศ.ดร.กำชัย จงจักรพันธ์ | |||
---- | |||
'''ล้วงลูก''' | '''ล้วงลูก''' | ||
บรรทัดที่ 7: | บรรทัดที่ 9: | ||
ล้วง เป็นคำกริยา ตามพจนานุกรมหมายถึง การเอามือสอดเข้าไปในที่ซึ่งเป็นช่องเป็นรูเพื่อเอาสิ่งของที่ต้องการซึ่งอยู่ในช่องหรือในรูออกมา | ล้วง เป็นคำกริยา ตามพจนานุกรมหมายถึง การเอามือสอดเข้าไปในที่ซึ่งเป็นช่องเป็นรูเพื่อเอาสิ่งของที่ต้องการซึ่งอยู่ในช่องหรือในรูออกมา | ||
ล้วงลูก เป็นคำพูดที่ใช้ทั่วไปในกรณีที่ผู้บังคับบัญชา หรือผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าขึ้นไป | ล้วงลูก เป็นคำพูดที่ใช้ทั่วไปในกรณีที่ผู้บังคับบัญชา หรือผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าขึ้นไป ใช้อำนาจหน้าที่ของตนที่มีเหนือกว่าลงไป[[กำกับดูแล]] หรือสั่งการเรื่องใดเรื่องหนึ่งแทนผู้ที่มีอำนาจหน้าที่ในเรื่องนั้น ๆ โดยตรง ไม่เป็นไปตามลำดับสายงานบังคับบัญชา คำว่า “ล้วงลูก” ใช้กันแพร่หลายในยุคสมัยซึ่ง [[บรรหาร ศิลปอาชา|นายบรรหาร ศิลปอาชา]] เป็น[[หัวหน้าพรรค]][[ชาติไทย]]ที่เข้าร่วม[[รัฐบาล]]กับพรรค[[ประชาธิปัตย์]] หรือแม้ในสมัยที่เข้าร่วมรัฐบาลกับพรรค[[ไทยรักไทย]] โดยที่ตนเองไม่รับตำแหน่ง[[รัฐมนตรี]]ในรัฐบาล แต่ให้ลูกพรรคของตนเป็นรัฐมนตรีร่วมรัฐบาล ในการปฏิบัติหน้าที่ของรัฐมนตรีของลูกพรรคของตนนั้น ตนมักจะใช้อำนาจหัวหน้าพรรคการเมืองเข้าไปกำกับดูแลสั่งการใน[[กระทรวง]]แทนรัฐมนตรีซึ่งเป็นลูกพรรคของตน เรียกพฤติกรรมดังกล่าวนี้ว่า “ล้วงลูก” | ||
[[หมวดหมู่:สารานุกรมการเมืองไทย]] |
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 12:04, 28 พฤษภาคม 2555
ผู้เรียบเรียง รศ.ดร.กมลชัย รัตนสกาววงศ์
ผู้ทรงคุณวุฒิประจำบทความ รศ.ดร.กำชัย จงจักรพันธ์
ล้วงลูก
ล้วง เป็นคำกริยา ตามพจนานุกรมหมายถึง การเอามือสอดเข้าไปในที่ซึ่งเป็นช่องเป็นรูเพื่อเอาสิ่งของที่ต้องการซึ่งอยู่ในช่องหรือในรูออกมา
ล้วงลูก เป็นคำพูดที่ใช้ทั่วไปในกรณีที่ผู้บังคับบัญชา หรือผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าขึ้นไป ใช้อำนาจหน้าที่ของตนที่มีเหนือกว่าลงไปกำกับดูแล หรือสั่งการเรื่องใดเรื่องหนึ่งแทนผู้ที่มีอำนาจหน้าที่ในเรื่องนั้น ๆ โดยตรง ไม่เป็นไปตามลำดับสายงานบังคับบัญชา คำว่า “ล้วงลูก” ใช้กันแพร่หลายในยุคสมัยซึ่ง นายบรรหาร ศิลปอาชา เป็นหัวหน้าพรรคชาติไทยที่เข้าร่วมรัฐบาลกับพรรคประชาธิปัตย์ หรือแม้ในสมัยที่เข้าร่วมรัฐบาลกับพรรคไทยรักไทย โดยที่ตนเองไม่รับตำแหน่งรัฐมนตรีในรัฐบาล แต่ให้ลูกพรรคของตนเป็นรัฐมนตรีร่วมรัฐบาล ในการปฏิบัติหน้าที่ของรัฐมนตรีของลูกพรรคของตนนั้น ตนมักจะใช้อำนาจหัวหน้าพรรคการเมืองเข้าไปกำกับดูแลสั่งการในกระทรวงแทนรัฐมนตรีซึ่งเป็นลูกพรรคของตน เรียกพฤติกรรมดังกล่าวนี้ว่า “ล้วงลูก”