ดูต้นฉบับสำหรับ การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ครั้งที่ 7 วันที่ 5 มิถุนายน 2492

'''ผู้เรียบเรียง'''	ชาย  ไชยชิต 
----
'''รายนามผู้ทรงคุณวุฒิ'''  รองศาสตราจารย์ นรนิติ เศรษฐบุตร  รองศาสตราจารย์ ดร. นิยม รัฐอมฤต และ ศาสตราจารย์ ดร. วิษณุ เครืองาม

----

== การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งที่ 7 วันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2492 ==

[[การเลือกตั้ง]]ครั้งนี้เป็นการเลือกตั้ง[[สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร]]เพิ่มเติมตามจำนวน[[พลเมือง]]ตามบทเฉพาะกาลของ[[รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2492]] เป็น[[การเลือกตั้งทางตรง]] โดยวิธี[[รวมเขตเรียงเบอร์]] โดยถือเอาจังหวัดหนึ่งเป็น[[เขตเลือกตั้ง]]หนึ่ง จำนวนผู้แทนราษฎรในแต่ละจังหวัดคิดคำนวณโดยถือจำนวนประชาชน 150,000 คนต่อผู้แทนราษฎร 1 คน เนื่องจากการเลือกตั้งในครั้งนี้เป็นการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเพิ่มเติม จึงมีการจัดการเลือกตั้งเฉพาะใน 19 จังหวัด ทำให้ได้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเพิ่มขึ้นมาอีก 21 คน จากที่มีอยู่เดิม 99 คน 
ผลการเลือกตั้งพบว่า จากจำนวนผู้มีสิทธิลงคะแนนเสียงเลือกตั้งทั้งหมด 3,518,276 คน มีผู้มาใช้สิทธิทั้งสิ้น 870,208 คน คิดเป็นร้อยละ 24.27 จังหวัดที่มีผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้งมากที่สุดคือ จังหวัดสกลนคร คิดเป็นร้อยละ 45.12 และจังหวัดอุดรธานีมีผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้งน้อยที่สุดคือร้อยละ 12.02 

การเลือกตั้งครั้งนี้เป็นไปตามบทบัญญัติรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2492 ซึ่งกำหนดให้[[ฝ่ายนิติบัญญัติ]]มี[[ระบบสองสภา]] คือ [[สภาผู้แทนราษฎร]]และ[[วุฒิสภา]] ผลการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเพิ่มเติมจำนวน 21 คน จากการเลือกตั้งใน 19 จังหวัดในครั้งนี้ เป็นผลให้พรรค[[ประชาธิปัตย์]]มีเสียงในสภามากที่สุด คือ ประมาณ 40 ที่นั่ง รองลงมาคือ พรรค[[ประชาชน]]ของนายเลียง  ไชยกาล มี 31 ที่นั่ง นอกนั้นเป็นพรรค[[อิสระ]] 14 ที่นั่ง พรรค[[ธรรมาธิปัตย์]] 12 ที่นั่ง และไม่สังกัดพรรคอีก 24 ที่นั่ง ซึ่งการมีเสียงข้างมาในสภาผู้แทนราษฎรมีผลต่อเสถียรภาพของรัฐบาลค่อนข้างมาก 
เนื่องจากบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2492 กำหนดให้สภาผู้แทนราษฎรมีอำนาจในการลงมติแสดงความไว้วางใจต่อรัฐบาลเพียงฝ่ายเดียว โดยที่วุฒิสภาไม่มีอำนาจเช่นนั้น

ด้วยเหตุนี้ การจัดตั้ง[[รัฐบาล]]ของ[[แปลก พิบูลสงคราม|จอมพล ป. พิบูลสงคราม]] ภายหลังการเลือกตั้ง จึงมีการเคลื่อนไหวในการรวมกลุ่มของพรรคการเมืองที่สนับสนุนจอมพล ป. พิบูลสงคราม และการพยายามดึงสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากพรรคอื่น ๆ ให้เข้ามาสนับสนุนรัฐบาล โดยเฉพาะการจัดสรรโควต้าตำแหน่งรัฐมนตรีให้กับพรรคการเมืองต่าง ๆ ที่ให้การสนับสนุนตน การระดมพลังสนับสนุนจากพรรคการเมืองต่าง ๆ ที่สนับสนุนจอมพล ป. พิบูลสงครามเข้าด้วยกันนี้ ก่อให้เกิดการแนวร่วมพรรคการเมืองที่ชื่อว่า “[[สหพรรค]]” ขึ้นในสภาผู้แทนราษฎร ความพยายามดังกล่าวส่งผลให้การจัดตั้งรัฐบาลของจอมพล ป. พิบูลสงคราม ได้รับความไว้วางใจด้วยคะแนนเสียง 63 ต่อ 31 เสียง หลังจากที่ใช้เวลาในการแถลงนโยบายต่อ[[รัฐสภา]]เป็นเวลาถึง 11 วัน ซึ่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่คัดค้านรัฐบาลก็คือฝ่ายสมาชิกที่สังกัดพรรคประชาธิปัตย์เป็นหลัก

== ที่มา ==

บุญทัน  ดอกไธสง, '''การเปลี่ยนแปลงทางการบริหารและการเมืองไทย''', กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์, 2522

ฝ่ายพัฒนาการเมืองและการปกครอง สำนักนโยบายและแผนมหาดไทย, '''อนุสารการเมือง''', มีนาคม 2522

โคทม  อารียา, '''สารานุกรมรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (พ.ศ. 2540) หมวดองค์กรทางการเมือง เรื่องที่ 5 ระบบการเลือกตั้ง''', กรุงเทพฯ : สถาบันพระปกเกล้า, 2544
 
ขจัดภัย  บุรุษพัฒน์, '''กำเนิดพรรคการเมืองในประเทศไทย''', วิทยานิพนธ์บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2510

สุจิต  บุญบงการ, '''การพัฒนาการเมืองของไทย: ปฏิสัมพันธ์ระหว่างทหาร สถาบันทางการเมือง และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน''', กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2531

[[category:การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร|การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งที่ 7 วันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2492]]
[[หมวดหมู่:ชาย ไชยชิต]]