ดูต้นฉบับสำหรับ ASEAN UNIVERSITY NETWORK (AUN) เครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน

==บทนำ==

1.1ที่มาและความสำคัญ

AUN หรือเครือข่ายมหาวิทยาลัยในอาเซียนเกิดขึ้นสืบเนื่องมาจากความร่วมมือกันของกลุ่มประเทศใน[[ภูมิภาคเอเชียตะวันออกฉียงใต้]]เป็นองค์กรเพื่อการพัฒนาภูมิภาคร่วมกันในด้านต่างๆ ซึ่งการพัฒนาทรัพยากรบุคคลก็เป็นอีกด้านที่ประเทศสมาชิกให้ความสำคัญ <ref>   Salita Seedokmai, “THE ROLE OF THE ASEAN UNIVERSITY NETWORK IN CREATING AWARENESS OF ASEAN THROUGH YOUTH PARTICIPANT,”( Southeast Asian Studies Program Chulalongkorn University,2013).</ref> โดยในการประชุม [[ASEAN Summit]] ครั้งที่ 4 ประเทศสมาชิกอาเซียนได้เล็งเห็นความสำคัญในการเร่งสร้างความเป็นปึกแผ่น และส่งเสริมการพัฒนาอัตลักษณ์ของภูมิภาคโดยเน้นในส่วนของทรัพยากรบุคคล เพื่อให้เกิดความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่างกันของเครือข่ายมหาวิทยาลัยชั้นนำที่ใน[[อาเซียน]]

ในเวลาต่อมาจึงมีการลงนามตามข้อตกลงโดยมหาวิทยาลัยสมาชิกในการก่อตั้ง [[ASEAN University Network]] ขึ้นหรือที่รู้จักกันในนาม AUN อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของ[[คณะรัฐมนตรี]]ในการบริหารจัดการการศึกษาจาก 6 ประเทศด้วยกัน ในแรกเริ่มนั้นมีมหาวิทยาลัยเข้าร่วมทั้งสิ้น 11 มหาวิทยาลัย โดยมอบอำนาจตามข้อตกลงแก่คณะกรรมการผู้ได้รับมอบหมายและเลขาธิการซึ่งมีคณะกรรมการผู้บริหารเป็นผู้จัดการดูแล
 
คณะกรรมการผู้ได้รับมอบหมายได้จัดการประชุมหารือครั้งแรกขึ้นในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2539 เพื่อวางแผนการดำเนินการใน 4 เรื่องสำคัญ ได้แก่ การแลกเปลี่ยนนิสิตนักศึกษา การศึกษาเกี่ยวกับภูมิภาคอาเซียนข้อมูลข่าวสารสารสนเทศเครือข่าย และความร่วมมือด้านวิจัย <ref>  ASEAN Network University, 2015. “HISTORY and BACKGROUND.”
<http://www.aunsec.org/ourhistory.php> (accessed  March 24 ,2015).
 </ref>

หลังจากการลงนามรับรอง[[กฏบัตรอาเซียน]]ใน พ.ศ.2550 AUN  ได้มีบทบาทสำคัญในฐานะองค์กรที่มีผลงานทางด้านประชาสังคมและวัฒนธรรมผ่านการดำเนินการเรื่องของการจัดโปรแกรมและกิจกรรมที่กระตุ้นให้เกิดการจัดการการศึกษาเกี่ยวกับอาเซียนในระดับอุดมศึกษาและพัฒนาความร่วมมือในระหว่างภูมิภาค ทั้งนี้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเรื่องของการศึกษาในมาตรฐานระดับสากล

1.2 ยุทธศาสตร์การดำเนินงาน

AUN  มียุทธศาสตร์ที่เน้นความสำคัญในเรื่องการสร้างอัตลักษณ์โดยสร้างความร่วมมือร่วมใจกันของกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนในการพัฒนาภูมิภาค<ref>   Ibid.</ref> ซึ่งมีการดำเนินการดังนี้

1)	หลักสูตรการศึกษาเกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในเชิงสหวิทยาการ ในระดับการศึกษาที่มีการมอบปริญญาบัตร

2)	หลักสูตรความร่วมมือการจัดการศึกษาในภูมิภาคเกี่ยวกับอาเซียนในระดับปริญญาโทและปริญญาเอกโดยสถาบันการศึกษาในระดับอุดมศึกษามากกว่าหนึ่งประเทศสมาชิกขึ้นไป

3)	การทำวิจัยในระดับภูมิภาคอาเซียนโดยการร่วมมือกันของนักวิทยาศาสตร์และนักศึกษามากกว่าหนึ่งประเทศสมาชิกขึ้นไป

4)	หลักสูตรเยี่ยมเยือนเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาของคณาจารย์ในภูมิภาคอาเซียน เพื่อส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาการศึกษาจากแนวคิดของประเทศสมาชิกหนึ่งไปยังอีกประเทศสมาชิกหนึ่ง 

==องค์กร==

2.1 นโยบายการดำเนินงาน

	นโยบายของ เครือข่ายมหาวิทยาลัยในอาเซียน ประกอบด้วย 

1)	เสริมสร้างความเข้มแข็งของความร่วมมือกันที่มีอยู่เดิมระหว่างมหาวิทยาลัยในอาเซียน

2)	ก่อให้เกิดความร่วมมือกันทางด้านการศึกษาและการทำวิจัย รวมไปถึงความร่วมมือในการจัดหลักสูตรการศึกษาและการวิจัยโดยเฉพาะในด้านอัตลักษณ์ของอาเซียน

3)	เสริมสร้างความร่วมมือและความเป็นหนึ่งเดียวระหว่างนักเรียนทุน นักวิชาการ และนักวิจัยในกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียน

4)	สนองตอบต่อทิศทางการปรับนโยบายหลักของสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาในภูมิภาคอาเซียน

2.2 โครงสร้างขององค์กร<ref>  ASEAN Network University, 2015. “ORGANIZATION STRUCTURE”.
<http://www.aunsec.org/organization.php> (accessed  March 24 ,2015).
 </ref> 

แบ่งออกเป็น 3 ระดับ ได้แก่

'''2.2.1.ระดับนโยบาย''' Board of Trustee วางรูปแบบและจัดทำแผนนโยบาย ประกอบด้วย

1)	ผู้แทนหน่วยงานรัฐบาลของชาติสมาชิกที่กำกับดูแลมหาวิทยาลัย

2)	เลขาธิการใหญ่

3)	ประธาน[[คณะกรรมาธิการ]]ของ Board of Trustee

4)	 ประธาน Senior Official Meeting on Education (SOM-ED)

5)	ผู้อำนวยการขององค์การ[[รัฐมนตรี]]ศึกษาแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้Southeast Asian Ministers of Education Organization (SEAMEO)

6)	 เลขาธิการ

'''2.2.2.ระดับการปฏิบัติการ''' โดยกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนที่เป็นภาคี ซึ่งในปัจจุบันการดำเนินงานได้ขยายวงกว้างไปถึงจำนวน 30 มหาวิทยาลัยสมาชิก<ref>  ASEAN Network University, 2015. “AUN MEMBER UNIVERSITIES”
<http://www.aunsec.org/aunmemberuniversities.php> (accessed  March 24 ,2015).
 </ref>  ได้แก่ 	 

1) ประเทศบรูไน

2) ประเทศอินโดนีเซีย

3) ประเทศลาว

4) ประเทศกัมพูชา

5) ประเทศมาเลเซีย

6) ประเทศไทย

7) ประเทศพม่า

8) ประเทศฟิลิปปินส์

- Universiti Brunei Darussalam (UBD)

- Universitas Gadjah Mada (UGM)

- Universitas Indonesia (UI)

- Royal University of Law and Economics (RULE)

- Institut Teknologi Bundung (ITB)

- Universitas Airlangga (UNAIR)

- National University of Laos (NUOL)

- Royal University of Phnom Penh (RUPP)

- Universiti Malaya(UM)

- Universiti Sains Malaysia (USM)

- Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM)

- Universiti Putra Malaysia (UPM)

- Universiti Utara Malaysia (UUM)

- Burapha University (BUU)

- Chulalongkorn University (CU)

- Chiang Mai University (CMU)

- Mahidol University (MU)

- Prince of Songkla University (PSU)

- University of Yangon (UY)

- Institute of Economics, Yangon (IEY)

- University of Mandalay

- De La Salle University (DLSU)

9) ประเทศเวียดนาม

10) ประเทศสิงคโปร์

- University of the Philippines (UP)

- Ateneo de Manila University (ATMU)

- Can Tho University (CTU)

- Vietnam National University-Ho Chi Minh (VNU-HCM)

- Vietnam National University, Hanoi (VNU-HN)

- Singapore Management University (SMU)

- Nanyang Technological University (NTU)

- National University of Singapore (NUS)

'''2.2.3.ระดับการบริหารจัดการ''' โดยเลขาธิการ AUN ซึ่งคอยประสานงาน ควบคุม ดูแลภาพรวม รวมไปถึงการประเมินผลตั้งแต่กระบวนการวางแผนไปจนถึงการดำเนินการจัดกิจกรรมและหลักสูตรต่างๆ นอกจากนี้ยังช่วยเสนอความเห็นเพื่อพัฒนาแผนงานและเครื่องมือเพื่อจัดหาและสร้างแหล่งเงินทุนเพื่อการพึ่งพาตนเองได้อย่างยั่งยืน ซึ่ง AUN มีสำนักงานอยู่ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยทำงานใกล้ชิดกับ[[เลขาธิการอาเซียน]]ในการประสานงานและปฏิบัติการต่างๆภายในภูมิภาคในเรื่องเกี่ยวกับสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา

2.3 งบประมาณ

ค่าใช้จ่ายการดำเนินการและกิจกรรมต่างที่จัดขึ้นภายใต้ AUN ได้รับการสนับสนุนจากองค์กรภายในได้แก่ กลุ่มมหาวิทยาลัยสมาชิกในภูมิภาค  นอกจากนั้น AUN ยังรับการสนับสนุนจากจากองค์กรภายนอกซึ่งเป็นคู่เจรจาของอาเซียน ได้แก่ ออสเตรเลีย จีน สหภาพยุโรป อินเดีย ญี่ปุ่น นิวซีแลนด์ เกาหลีใต้ รัสเซีย และสหรัฐอเมริกา รวมไปถึงโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติหรือ The United Nations Development Program (UNDP)

==บทบาทขององค์กร==

3.1บทบาทภายใน

กิจกรรมจะถูกจัดแบ่งออกเป็น 5 ลักษณะ ได้แก่ การแลกเปลี่ยนเยาวชน,ความร่วมมือทางการศึกษา,มาตรฐาน เครื่องมือ ระบบ และนโยบายของความร่วมมือของสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา,หลักสูตรและกิจกรรมเพื่อการพัฒนาต่างๆ,รูปแบบนโยบายระดับภูมิภาคแบะระดับสากล

3.2บทบาทภายนอก

มีการตกลงร่วมกันเป็นเครือข่ายกับองค์กรอื่นๆเพื่อการจัดกิจกรรมและหลักสูตรต่างๆอย่างหลากหลาย อาทิ ASEAN, ASEAN Foundation, DAAD, EUA, ASIA-EUROPE Foundation,UNESCO,JICA,Japan Foundation, MEXT, Ministry of Education,Ministry of Gender Equality and Family Republic of Korea, ADB, EU etc.

==บรรณานุกรม==

ASEAN Network University, 2015. AUN MEMBER UNIVERSITIES http://www.aunsec.org/aunmemberuniversities.php (accessed  March 24 ,2015). 

ASEAN Network University, 2015. HISTORY and BACKGROUND. http://www.aunsec.org/ourhistory.php (accessed  March 24 ,2015).

ASEAN Network University, 2015. ORGANIZATION STRUCTURE. http://www.aunsec.org/organization.php (accessed  March 24 ,2015).

Salita Seedokmai, “THE ROLE OF THE ASEAN UNIVERSITY NETWORK IN CREATING AWARENESS OF ASEAN THROUGH YOUTH PARTICIPANT,”( Southeast Asian Studies Program Chulalongkorn University,2013).

==อ้างอิง==

<references/>